مهدی جان

تو که بیایی نه زلزله ای خانه برانداز به پا می شود،

نه سیل های مهیب جاری می شود،

نه آسمان، تازیانه کوبنده ی طوفان خویش را بر خانه ها خواهد کوفت،

نه دریاها طغیان می کنند و نه آتشفشان ها فوران خواهند نمود؛

زیرا دوران عصیان سپری شده،

زمان طغیان گذشته و عصر تاریک غیبت به اتمام رسیده است.

باران می بارد اما به نرمش،

باد می وزد اما به آرامش،

و زمین می گردد اما به آسایش.

در تمام گیتی، طراوت و لطافت پدید می آید و هستی به کمال خود می رسد.

چه ظهورت برکت و رحمت و نعمت به همراه دارد...

پس برادرم، خواهرم،

هر چه بیشتر برای تعجیل ظهورش دعا کن...